बटाटा (Potato)

लागवडीचा हंगाम: खरीप (पर्वतीय प्रदेशात), रब्बी (मैदानी प्रदेशात मुख्य हंगाम: ऑक्टोबर-नोव्हेंबर पेरणी) आणि उन्हाळी (जानेवारी-फेब्रुवारी पेरणी)

बटाटा

माहिती

बटाटा (सोलॅनम ट्यूब्रोसम) हे जगातील सर्वात महत्त्वाचे गैर-तृणधान्य अन्न पीक आहे, जे आपल्या आहारात मुख्य ऊर्जेचा स्रोत आहे. भारतात, ते गहू, भात आणि मका नंतर चौथे सर्वात महत्त्वाचे अन्न पीक आहे. उत्तर प्रदेश, पश्चिम बंगाल, पंजाब, बिहार आणि गुजरात ही प्रमुख बटाटा उत्पादक राज्ये आहेत. बटाटा ताजा खाण्यासाठी आणि प्रक्रिया उद्योगात (उदा. चिप्स, फ्रेंच फ्राईज) मोठ्या प्रमाणावर वापरला जातो. त्याची उच्च उत्पादन क्षमता आणि पोषक मूल्य यामुळे ते शेतकऱ्यांसाठी एक अत्यंत फायदेशीर नगदी पीक बनले आहे.

हवामान आणि लागवड

हवामान

बटाटा हे थंड हवामानातील पीक आहे. शाकीय वाढीसाठी २४°C तापमान, तर बटाटा तयार होण्यासाठी २०°C तापमान सर्वोत्तम असते. जास्त तापमान (>३०°C) बटाटा लागण्यास अडथळा आणते आणि केवळ पानांची वाढ होते. लहान दिवसाचा कालावधी (१२ तासांपेक्षा कमी) बटाटा पोसण्यासाठी अनुकूल असतो. दंव (Frost) पिकाचे मोठे नुकसान करू शकते.

जमीन

पाण्याचा चांगला निचरा होणारी, सेंद्रिय पदार्थांनी समृद्ध वाळूमिश्रित पोयटा आणि पोयट्याची जमीन बटाटा लागवडीसाठी आदर्श आहे. बटाट्याच्या चांगल्या वाढीसाठी जमीन भुसभुशीत आणि मऊ असावी. जमिनीचा इष्टतम सामू ५.५ ते ७.० दरम्यान असावा. हे पीक जमिनीतील क्षारता आणि पाणी साचून राहण्यास अत्यंत संवेदनशील आहे.

लागवड पद्धती

बियाणे निवड आणि तयारी

प्रमाणित, रोगमुक्त, ३०-४० ग्रॅम आकाराचे बियाणे वापरा. एकसारखी उगवण होण्यासाठी, लागवडीपूर्वी बटाटे १०-१५ दिवस थंड आणि सावलीच्या ठिकाणी पसरवून त्यांना मोड आणावेत (pre-sprouting). मोठे बटाटे कापून वापरता येतात, प्रत्येक तुकड्यावर किमान २-३ निरोगी डोळे असावेत. बुरशीजन्य रोगांपासून बचावासाठी कापलेल्या तुकड्यांना मॅन्कोझेब (२.५ ग्रॅम/लिटर पाणी) लावावे.

जमीन तयार करणे आणि लागवड

जमीन भुसभुशीत आणि हवेशीर असावी. एक खोल नांगरणी आणि त्यानंतर २-३ कुळवाच्या पाळ्या द्याव्यात. शेवटच्या कुळवणीच्या वेळी २०-२५ टन/हेक्टर चांगले कुजलेले शेणखत मिसळावे. लागवड सरी-वरंबा पद्धतीने केली जाते. दोन सरींमधील अंतर ६० सें.मी. आणि दोन बटाट्यांमधील अंतर २० सें.मी. (६० x २० सें.मी.) ठेवावे.

खत व्यवस्थापन

जिरायती पिकासाठी १००:६०:८० किलो नत्र:स्फुरद:पालाश प्रति हेक्टर शिफारस केली जाते. बागायती पिकासाठी १५०:८०:१०० किलो नत्र:स्फुरद:पालाश प्रति हेक्टर द्यावे. नत्राची अर्धी मात्रा आणि स्फुरद व पालाशची संपूर्ण मात्रा लागवडीच्या वेळी द्यावी. उरलेले नत्र पहिल्या भरणीच्या वेळी (लागवडीनंतर २५-३० दिवसांनी) द्यावे.

सिंचन आणि मातीची भर

स्टोलोन (बटाट्याचे देठ) तयार होताना आणि बटाटा पोसताना सिंचन अत्यंत महत्त्वाचे आहे. जमिनीच्या प्रकारानुसार ५-७ पाण्याची पाळी द्यावी. सरी पद्धतीने पाणी देणे ही सर्वात सामान्य पद्धत आहे.

मातीची भर लावणे ही एक महत्त्वाची क्रिया आहे. पहिली भर झाडे १५-२० सें.मी. उंच असताना (लागवडीनंतर २५-३० दिवसांनी) द्यावी. दुसरी भर १५-२० दिवसांनी आवश्यक असल्यास द्यावी. यामुळे वाढणारे बटाटे झाकले जातात, सूर्यप्रकाशापासून त्यांचे संरक्षण होते (ज्यामुळे ते हिरवे पडत नाहीत) आणि झाडाला आधार मिळतो.

प्रमुख वाण

कुफरी ज्योती

विकसित करणारी संस्था: CPRI, शिमला. मध्यम मुदतीचा वाण (८०-१०० दिवस).


बटाटे: अंडाकृती, पांढरे, गुळगुळीत साल आणि पांढरा गर.


उपयोग: खाण्यासाठी उत्कृष्ट.


प्रतिकारशक्ती: लवकर येणाऱ्या करप्याला प्रतिकारक आणि उशिरा येणाऱ्या करप्याला मध्यम प्रतिकारक. मैदानी आणि पर्वतीय प्रदेशात मोठ्या प्रमाणावर लागवड.

उत्पादन (Yield): २५-३० टन/हेक्टर

कुफरी बहार

विकसित करणारी संस्था: CPRI, शिमला. मध्यम मुदतीचा वाण (९०-११० दिवस).

बटाटे: मोठे, गोल-अंडाकृती, पांढरे, पांढरा गर आणि मध्यम खोल डोळे.

उपयोग: खाण्यासाठी आणि स्वयंपाकासाठी खूप चांगला. उत्तर भारतीय मैदानी प्रदेशात लोकप्रिय. उशिरा येणाऱ्या करप्याला बळी पडतो.

उत्पादन (Yield): ३०-३५ टन/हेक्टर

कुफरी चिपसोना-१

विकसित करणारी संस्था: CPRI, शिमला. मध्यम मुदतीचा वाण (९०-११० दिवस).

बटाटे: अंडाकृती, पांढरे, उथळ डोळे आणि फिकट पिवळा गर.

उपयोग: कमी शर्करा आणि उच्च शुष्क पदार्थामुळे प्रक्रियेसाठी (चिप्स आणि फ्रेंच फ्राईज) उत्कृष्ट. उशिरा येणाऱ्या करप्याला प्रतिकारक.

उत्पादन (Yield): ३०-३५ टन/हेक्टर

कुफरी पुखराज

विकसित करणारी संस्था: CPRI, शिमला. लवकर तयार होणारा (७०-९० दिवस) आणि उच्च उत्पादन देणारा वाण.

बटाटे: मोठे, अंडाकृती, पांढरे, गुळगुळीत साल आणि पिवळा गर.

उपयोग: खाण्यासाठी चांगला. लवकर बाजारात विकण्यासाठी लोकप्रिय. उशिरा येणाऱ्या करप्याला मध्यम प्रतिकारक.

उत्पादन (Yield): ३५-४० टन/हेक्टर

तन, कीड आणि रोग व्यवस्थापन

तण व्यवस्थापन 🌿 गवत

पिकाला पहिल्या ४-६ आठवड्यांपर्यंत तणमुक्त ठेवावे. लागवडीनंतर मेट्रिबुझिन (०.७ किलो/हेक्टर) किंवा पेंडीमेथालिन (१ किलो/हेक्टर) यांसारख्या तणनाशकांचा वापर केल्यास प्रभावी नियंत्रण मिळते. यानंतर मातीची भर लावल्यास तण काढण्यास मदत होते.

उशिरा येणारा करपा 🦠 रोग

'फायटोप्थोरा इन्फेस्टन्स' या बुरशीमुळे होतो. हा बटाट्यावरील सर्वात विनाशकारी रोग आहे. पाने आणि खोडांवर पाण्याने भिजल्यासारखे डाग दिसतात, जे नंतर तपकिरी/काळे होतात. दमट हवामानात पानांच्या खालील बाजूस पांढरी बुरशी वाढलेली दिसते. बटाट्यांवर तपकिरी, भुसभुशीत सुकी सड दिसून येते.

व्यवस्थापन:

प्रतिकारक वाण वापरा. प्रमाणित रोगमुक्त बियाणे लावा. योग्य प्रकारे मातीची भर लावा. प्रतिबंधात्मक उपाय म्हणून मॅन्कोझेब (२.५ ग्रॅम/लिटर) फवारा. रोग दिसल्यास, मेटॅलॅक्सिल+मॅन्कोझेब (२.५ ग्रॅम/लिटर) किंवा सायमोक्सॅनिल+मॅन्कोझेब सारख्या आंतरप्रवाही बुरशीनाशकांची फवारणी करा.

ब्लॅक स्कर्फ / काळी खपली 🦠 रोग

'ऱ्हायझोक्टोनिया सोलानी' या बुरशीमुळे होतो. बटाट्याच्या पृष्ठभागावर काळ्या, कडक, अनियमित गाठी (स्क्लेरोशिया) दिसतात, ज्या धुवून निघत नाहीत. यामुळे जमिनीलगतच्या खोडावर आणि स्टोलोनवर जखमा होऊ शकतात.

व्यवस्थापन:

रोगमुक्त बियाणे वापरा. तृणधान्यांसोबत दीर्घकाळ पीक फेरपालट करा. लागवडीपूर्वी बियाण्यास बोरिक ऍसिड (३% द्रावणात ३० मिनिटे) किंवा पेन्सीक्युरॉनने प्रक्रिया करा. जमिनीत जास्त ओलावा टाळा.

बटाटा पोखरणारी अळी 🐛 कीड

'फ्थोरिमिया ओपरक्युलेला'ची अळी शेतात आणि साठवणुकीत दोन्ही ठिकाणी गंभीर कीड आहे. शेतात, अळ्या पाने पोखरतात आणि जमिनीवर उघड्या पडलेल्या बटाट्यांमध्ये घुसतात. साठवणुकीत, त्या बटाट्यांमध्ये बोगदे तयार करतात, ज्यामुळे ते सडतात.

व्यवस्थापन:

सर्व बटाटे झाकले जातील याची खात्री करून मातीची योग्य आणि खोल भर लावा. वेळेवर काढणी करा. काढणीनंतर शेतातील अवशेष काढून टाका. साठवणुकीत, बटाट्यांवर घाणेरी (Lantana) किंवा निलगिरीच्या पानांचा २-३ सें.मी. थर द्या. पतंगांना पकडण्यासाठी फेरोमोन सापळ्यांचा वापर करा.

उत्पादन आणि काढणी (Harvesting)

उत्पादन क्षमता (Yield Potential)

उत्पादन हे वाण, कृषी-हवामान आणि व्यवस्थापनावर अवलंबून असते. सरासरी, चांगल्या प्रकारे व्यवस्थापित केलेल्या पिकातून २५-३० टन/हेक्टर उत्पादन मिळते. कुफरी पुखराज सारखे उच्च उत्पादन देणारे वाण आणि संकरित जाती ४० टन/हेक्टर किंवा त्याहून अधिक उत्पादन देऊ शकतात.

काढणी (Harvesting)

बटाट्याची काढणी हॉल्म्स (देठ व पाने) पिवळसर-तपकिरी रंगाची होऊन वाळायला लागल्यावर करावी. काढणीपूर्वी 10-15 दिवसांपूर्वी पाणी देणे बंद करावे. काढणीपूर्वी 7-10 दिवस हॉल्म्स जमिनीवरून कापावेत (डिहॉल्मिंग). यामुळे सालीचा कडकपणा वाढतो आणि साठवण चांगली होते. काढणी फावड्याने हाताने किंवा यांत्रिक बटाटा डिगरने केली जाते.

काढणी पश्चात व्यवस्थापन (Post-Harvesting)

वाळवणी (Curing)
काढणीनंतर बटाटे सावलीत व हवेशीर ठिकाणी 10-15 दिवस ठेवावेत. यामुळे जखमा भरून निघतात व सालीचा कडकपणा वाढतो.

वर्गीकरण (Grading)
बटाट्यांचे आकारानुसार वर्गीकरण करावे. कापलेले, खराब, किंवा हिरवे बटाटे वेगळे काढावेत.

साठवण (Storage)
दीर्घकालीन साठवणीसाठी (6-8 महिने): 2-4°C तापमान आणि 90-95% सापेक्ष आर्द्रतेसह कोल्ड स्टोरेजमध्ये साठवा.
अल्पकालीन साठवण: थंड व अंधाऱ्या खोल्यांमध्ये ढीग करून ठेवता येते.

संदर्भ

  1. भारतीय कृषी अनुसंधान परिषदेच्या केंद्रीय बटाटा अनुसंधान संस्थेचे (CPRI), शिमला
  2. महात्मा फुले कृषी विद्यापीठ (MPKV), राहुरी
  3. पंजाब कृषी विद्यापीठ (PAU), लुधियाना
  4. विविध भारतीय कृषी पोर्टल्सच्या प्रकाशनांवरून संकलित
सर्व पिकांवर परत जा

0 Comments

  • No comments yet. Be the first to share your thoughts!

Post A Comment

Please or to post a comment.